Wat Heb Je Echt Nodig Op Zee?

Wat Heb Je Echt Nodig Op Zee?
Wat Heb Je Echt Nodig Op Zee?

Video: Wat Heb Je Echt Nodig Op Zee?

Video: Wat Heb Je Echt Nodig Op Zee?
Video: Iedereen kan leren lassen. 2024, Maart
Anonim
De Monitor blijft dapper op koers
De Monitor blijft dapper op koers

De Monitor blijft dapper op koers

'Wat een geluk dat jullie naast me liggen.' Onze buurman Jim is nog steeds opgewonden. Hier in het kleine dorpje Camden, midden in North Carolina, ligt plotseling naast hem een jacht dat over de Atlantische Oceaan is gevaren. 'Elke ochtend als ik van de boot afstap, kijk ik naar de jouwe en denk na over wat ik nog meer moet veranderen om naar de Atlantische Oceaan te gaan.' Gisteren stelde Jim me in de Captains Lounge (een lounge met airconditioning naast de wasserij) eindelijk een vraag waar hij al lang mee bezig was: "John, vertel me … wat moet ik veranderen aan mijn boot? om op volle zee te gaan?"

Hmm … geen gemakkelijke vraag. De boot is een Cape Dory 28. Klein, maar erg mooi en stevig gebouwd. De tuigage is solide, de zeilen goed, de motor ruim voldoende. Wat kan ik zeggen? 'Je hebt een automatische piloot, je hebt een stabiele bijboot die als reddingsboot kan worden gebruikt. Een gps, zeekaarten?' Het schip is feitelijk vaarklaar. Tenminste als je het vergelijkt met de boten van de vroege omvaarters, de Kochs, Schenks, Gebhards of Erdmänner.

De "Kairos" was iets meer dan negen meter lang en had geen enkele automatische piloot. Toen Elgund Ernst-Jürgen Koch zichzelf niet wilde sturen, probeerden ze het schip zichzelf te laten sturen met perfecte trim en lijnvlechten. Evenzo Wilfried Erdmann en Rollo Gebhard, wier schepen slechts zeven en een halve meter lang waren. De meeste omzeilers hadden in die tijd geen reddingsvlot bij zich, maar hooguit een bijboot, die ze met een persluchtpomp wat sneller konden opblazen. "Strikt genomen voldoet uw boot al aan de minimumvereisten voor oceaanzeilen." Een antwoord dat hij waarschijnlijk niet had verwacht.

Reklijnen aan dek zijn essentieel
Reklijnen aan dek zijn essentieel

Reklijnen aan dek zijn absoluut noodzakelijk

Maar er zijn veel dingen die het leven aan boord gemakkelijker en veiliger maken - dingen die moeten worden opgenomen. Een reddingsvlot is beslist beter dan een vaste bijboot. De kapseizen beschermingszakken en het dak alleen. Een Epirb ook. Idealiter een met GPS, wat het veel gemakkelijker maakt voor de reddingswerkers - omdat ze een nieuwe positie krijgen, geen signaal om op te richten. Helmstokpiloten en fietspiloten kunnen een tijdje prima werken. We hebben verschillende jachten ontmoet die hele oceanen hebben overgestoken uitsluitend met deze zelfsturende systemen, die eigenlijk zijn ontworpen voor gebruik in de Oostzee.

Maar op een gegeven moment bereiken ze hun grenzen. Meestal als u het niet kunt gebruiken. Een solide zelfsturend systeem is essentieel voor lange oceaanreizen met een kleine bemanning. Ofwel een windvaan die geen elektriciteit nodig heeft, ofwel een elektrische stuurautomaat die benedendeks is geïnstalleerd en dus beschermd is tegen water en zoute lucht. Deze dingen zijn tegenwoordig zo robuust en betrouwbaar dat ongeveer 50 procent van de schepen die we onderweg tegenkomen alleen elektrisch kan worden bestuurd. Mits de stroomvoorziening werkt. Sommige jachten zijn over de Atlantische Oceaan gevaren en laten dagelijks dieselmotoren of generatoren draaien om het elektriciteitsverbruik te compenseren. Als ze echter niet slagen, is er geen back-up. Het is beter om het elektriciteitsbudget te baseren op wind en zonne-energie en de machine als back-upstroomvoorziening te houden.

De Amerikaanse blauwwaterzeiler Gary "Cap’n Fatty" Goodlander heeft misschien een verrassende bijnaam, maar hij is een van de meest ervaren Amerikaanse blauwwaterzeilers. Vanaf zijn 63 jaar leefde hij 55 op schepen en deed hij zoveel ervaring op dat hij zijn eigen column heeft in bijna elk Amerikaans en Caribisch blauw watermagazine. Gisteren zat ik met een kop koffie in het kleine benzinestation, pakte een nieuwe editie van "All at sea", die overal gratis verkrijgbaar is - en las een verbaasd artikel van drie pagina's van Cap'n Fatty, dat precies antwoordde op de vraag wanneer een jacht blauw water rijp is. Ik citeer:

Het hoeft niet allemaal automatisch te gebeuren
Het hoeft niet allemaal automatisch te gebeuren

Het hoeft niet allemaal automatisch te gebeuren

"Wat heb je ECHT nodig op een kleine zeilboot? Niets dat JoshuSlocum niet zou hebben gehad. De romp moet stevig zijn, de tuigage moet naar boven wijzen en de kiel naar beneden. Het jacht moet bestuurbaar zijn. En het kalmeert je. als je zeewater bent binnengedrongen maar afgezien van de romp, kiel, tuigage, roer en lenspomp - wat heb je nog meer nodig? De meeste zijn reliëfs. Dat moet je in de gaten houden. Als de generator kapot gaat, doet de drie- kleur licht en de batterij van de Epirb lekt, dat is stom, maar het brengt de veiligheid van het schip op dit moment niet in gevaar. Uiteraard moet alles zo snel mogelijk worden gerepareerd. Maar het weerhoudt het schip er niet van om te zeilen."

Een onderwerp dat hele avonden kan vullen tijdens de bijeenkomst van de stamgasten: wat moet het allemaal bevatten? Ik herinner me een avond op de Hanseboot. Destijds spraken oude blauwwaterzeilers, wat beter is: dat de bijboot 10 of 25 pk heeft. Ik was net terug van mijn eerste reis in de Ebay-boot van 6000 euro en was blij dat ik een motor bij me had en niet hoefde te roeien.

De eisen op oudere leeftijd kunnen toenemen bij het plannen van een blauwwaterreis. Ik merk het zelf, ook al ben ik nog geen 30. Ik heb me vaak afgevraagd wat de 19-jarige Johannes zou hebben gezegd als we hem in het Caribisch gebied hadden ontmoet en hem aan boord hadden uitgenodigd. In tegenstelling tot de eerste "Maverick" heeft ook de "Maverick too" een koelkast. Het zou een ongelooflijke luxe zijn geweest voor de 19-jarige om koude dranken te drinken. De technologie is geavanceerder dan toen. In het huidige YACHT 17/2015 vind je een artikel over het gebruik van LED lampen aan boord. Ik heb ze nog niet geteld, maar ik wed dat we meer dan 300 LED-lampen aan boord hebben geïnstalleerd. Indirecte lampen, directe lampen, schijnwerpers, … Op de eerste "Maverick" was er een enkele LED-lamp met zes kleine LED's in de salon. De andere lampen waren gewone gloeilampen die ik alleen gebruikte als ik zelden walstroom had. Met behulp van een accubewaker zien we altijd precies hoeveel elektriciteit er in de accu's wordt geleverd en hoeveel er naar buiten gaat. Op dat moment had ik alleen een simpele voltmeter, die meestal 11,7 volt aangeeft, gevoed door een 20 watt zonnepaneel dat ik leende van Uwe Röttgering. Totdat ik in het Caribisch gebied goedkoop een half kapotte windgenerator kon kopen. In plaats van 200 liter water had ik er maar 70 in de tank.

Tegen "Maverick 1" is "Maverick too" echt goed uitgerust. Maar voelde ik me dan slechter zonder al dat spul? Niet echt. Ik voelde stinkend (ook al rook ik soms echt vanwege de kleine waterreserves;-)).

LED-technologie benedendeks
LED-technologie benedendeks

LED-technologie benedendeks

"Ga klein, ga simpel - maar ga nu", zeiden de blauwe watericonen Lin en Larry Pardey ooit. Ik denk dat dat 30 jaar geleden was. En de twee zeilen nog steeds. Robin Lee Graham, 16-jarige omzeiler toen hij begon, bedacht ooit de zin: "Op zee leer je niet hoeveel je nodig hebt, maar hoe weinig."

En inderdaad: op onze Atlantische oversteek hadden we een kachel nodig om ons eten te maken en een windcontrolesysteem om de koers te houden. Een paar boeken tegen de verveling, een gps om te weten waar we zijn, en een beetje licht op en benedendeks 's nachts. En natuurlijk een goede set zeilen en een betrouwbare motor. Dat is alles.

Overigens is ook onze "Maverick" volledig overarmd. Maar ik ben ook geen 19 meer, en naarmate ik ouder word, wordt wat meer comfort leuker.

Aan de andere kant heeft het zeilen op een Spartaans schip niets te maken met slecht zeemanschap. Juist omdat je niet alles aan boord hebt wat de catalogus en de beurs te bieden hebben, ben je geen slechtere zeiler. Keer op keer moet ik Wilfried Erdmann citeren, die zijn "Kathennui" heel eenvoudig, "maar van goede kwaliteit" voorzag. Een van de meest zeewaardige jachten van Duitsland. Nu heeft hij een motor - maar verder geen nieuwe uitrusting.

Brekende golven, koers met de wind over de Atlantische Oceaan
Brekende golven, koers met de wind over de Atlantische Oceaan

Brekende golven, koers met de wind over de Atlantische Oceaan

Belangrijker dan veel gadgets is dat de schipper weet hoe hij met het schip en de uitdagingen die voor hem liggen, moet omgaan. "Wees voorbereid", zegt Goodlander, "wees voorbereid." De storm zal komen. Kritieke apparaten gaan kapot. En dan is het belangrijk om te weten waar de tool is en welke onderdelen gebruikt kunnen worden om een tijdelijke oplossing te bouwen. "Vertrouwen op zee ontstaat niet door de gedachte dat er niets gaat gebeuren", zegt Goodlander. En daarmee valse beveiliging door allerlei apparatuur. "Maar eerder door de wetenschap dat je zelf over de nodige vaardigheden en ervaring beschikt om de juiste oplossingen te vinden."

Dat betekent op zee: blijf kalm. Denk duidelijk en logisch na over manieren om het probleem op te lossen. Wat ook helpt, is een gezegde dat helemaal vooraan in de gebruiksaanwijzing van ons reddingsvlot staat. Zelfs als het schip naar beneden gaat, "bewaar je gevoel voor humor".

Bij mijn eerste tocht over de Atlantische Oceaan zakte het dek onder de mast door omdat een gelamineerde houten kern zacht was geworden. Omdat er op LGomer (Canarische Eilanden) geen ijzerhandel was en geen andere manier om het te repareren, heb ik een dikke roestvrijstalen buis onder de mast gelegd. "Compression post" is wat de Amerikanen noemen wat je op veel kleine kruisers ziet om de druk van de mast op de kiel te richten. Zonder een bron van hout moest ik inventief zijn, een paar oude fijnhouten kleerhangers verzagen en een zeer solide bevestiging voor de pijp bouwen. Daarmee werd het dek onderschept en kon er niets meer gebeuren. Dat duurde 5.000 mijl. Toen heb ik de boot verkocht.

In de jaren daarna werden er veel grappen over gemaakt: "Hij repareerde zijn boot met hangers en zeilde de Atlantische Oceaan over." Maar zou het beter zijn geweest als het hout niet in de vorm van een kleerhanger was gekomen, maar uit de ijzerhandel? De oplossing was de beste die men op de locatie kon sleutelen. Om het in de woorden van een automonteur te zeggen: "Een goede tijdelijke oplossing is ook kwaliteit."

Aangekomen in het Caribisch gebied
Aangekomen in het Caribisch gebied

Aangekomen in het Caribisch gebied

Het is belangrijk om met open ogen te zeilen. Om erop voorbereid te zijn dat er iets mis kan gaan. "Dat gebeurt zelfs met zeer goede en uitgebreide apparatuur", zegt Goodlander. En het is altijd belangrijk om op te letten: "Het verschil tussen een pijnlijke oversteek en een groot avontuur zit hem in de houding. Veilige reizen op volle zee zijn niet afhankelijk van het feit dat er niets misgaat, maar van het met vertrouwen omgaan met het onverwachte."

Meer informatie over de reis: www.zu-zweit-auf-see.de

Aanbevolen: